Dawno temu w iglastym lesie z dwóch różnych krańców tego pięknego i
wypełnionego zielenią forestu, w tym samym kierunku zmierzały dwa jakże piękne
łabędzie. Natknęły się na siebie i od tamtej pory spędzały ze sobą wiosny,
lata, jesienie i zimy, aż w końcu mama łabędź wykluła jajeczko. Łabędzi rodzice
bardzo o nie dbali by wszystko było w jak najlepszym porządku. Udało im się to.
Po upływie czasu dbania o jajeczko rodzice poczuli wielkie szczęście, kiedy
zauważyli, że skorupka jajeczka pęka, gdyż oznaczało to oczywiście jedno.
Rodzice dbali o swoje kaczątko, bardzo je kochali, ale mimo wszystko czasem
bywa tak, że młode pisklę wcześniej wylatuje z gniazda i skazuje się na
zagrożenia czynników otaczającego go świata, oraz na samodzielność. Zupełnie
niczego nieświadome pisklę ruszyło więc w świat...
(Autor C.W.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz